Colleges en een weekend vol eten, zingen en dansen

Afgelopen week mocht ik dan eindelijk naar de Universiteit, meteen goed beginnen met een lange maandag: van 10u 's morgens tot 9u 's avonds (wel met een pauze tussen 1u en 4u hoor). De eerste lessen waren interessant en heel erg kleinschalig opgezet. Dit maakt het extra leuk doordat docenten zoveel mogelijk proberen de studenten te laten meedenken over de stof.
Na de drukke maandag heb ik lekker twee dagen vrij om al mijn leeswerk te doen, samenvattinkjes maken, opdrachten voorbereiden. Om daarna op donderdag en vrijdag slechts 1 college te hebben van 12u tot 2u op beide dagen.
Het lijkt natuurlijk alsof ik dus niet zoveel hoef te doen maar uiteraard moet je in je vrije tijd genoeg lezen en opdrachten maken om mezelf een week bezig te houden ;)

Genoeg over de 'saaie maar verplichte onderdelen' van mijn verblijf hier (sorry pap en mam maar stiekem is dat natuurlijk wel een beetje zo). Het weekend stond voor de deur vanaf vrijdagmiddag 4u: Noho Marae :D

Een traditioneel weekend georganiseerd door Maori's, speciaal voor de internationale studenten (slechts 60 plekjes) die kennis willen maken met de cultuur... Althans zo werd het vooraf omschreven, de realiteit was duizend keer beter!!

Vrijdagmiddag moesten we verzamelen bij de Marae, een traditioneel Maori huis waar officiële gebeurtenissen plaatsvinden. Iedereen moest een gerecht uit zijn of haar land meenemen zodat we alle culturen konden ervaren. Nu vragen jullie je natuurlijk af wat ik dan gemaakt heb.. nou naast een pannenkoeken avontuur met twee andere Nederlandse meisjes kon ik het niet laten om arretjeskeek te maken, typisch Mama Sitaniapessy telt ook toch? We werden officieel ontvangen met zang en dans, kregen een aantal basis regels uitgelegd (doe je schoenen uit voordat je binnen komt bijvoorbeeld) waarna we met z'n allen aan tafel gingen. Iedereen had lekkere dingen uit verschillende landen meegebracht en daarnaast hadden de helden uit de keuken verschillende lekkere dingen gemaakt. De regel bij Maori families is als volgt: je stopt niet met eten als je vol zit, je stopt met eten als je moe bent. Nou daar is niks te weinig mee gezegd, ik heb nog nooit zoveel eten gezien en er wordt inderdaad streng toezicht gehouden of je wel genoeg eet en of je niet stiekem nog meer wilt. 's Avonds was er 'free time' na het eten, dit betekent zoveel als: ga maar lekker doen waar je zin in hebt, ontbijt is om half 9.

Ontbijt, ik sta niet bekend als ontbijtmens maar bij de Maori's is er geen ontkomen aan. Wederom een overvloed aan heerlijke dingen en priemende blikken van de gastheren en dames ;)

Met een volle maag gingen we aan de slag, kennis maken met de cultuur door middel van zang en dans. Hilarisch natuurlijk omdat je in een andere taal moet gaan zingen, vervolgens daarbij moet gaan bewegen en vergeet vooral niet te lachen want je moet het wel naar je zin hebben ;) De 'Sticksong' bijvoorbeeld, lekker in tweetallen zingen en met stokjes gooien en herrie maken. Klinkt natuurlijk al leuk maar tel daar mijn hand-oog coördinatie bij op en je hebt gegarandeerd hilariteit alom. Gelukkig was ik zo slim om een partner te zoeken die hetzelfde probleem had waardoor we samen kostelijk veel lol hebben gehad :D

Och, we zijn al een uur bezig zonder te eten? PAUZE!! Thee of koffie met chocolate chip cookies :D lekker hoor..

Nog een uurtje verder oefenen dan maar? Met nieuwe liedjes, in totaal 3: die met die stokjes, een Maori lied zonder beweging en een Maori lied met een dansje. Best lastig om alles te onthouden als het je eigen taal niet is trouwens maar gewoon blijven lachen dan komt alles goed.

Och, we zijn alweer een uur verder zonder te eten?? PAUZE!! Lunchtijd :D

En wat voor lunch, ik heb nog nooit zoveel kip gegeten :) Vlees (zoals rund, kip of varken) is hier nogal duur dus dat eten wij arme studentjes niet zo vaak, waardoor iedereen dezelfde mindset had: ok, nu is het er dus ga ik het opeten ook! Het nadeel aan al dat lekkere eten is dat je een enorme dip ervaart na het eten en vooral een dutje wilt doen, wat natuurlijk onmogelijk is want er moet gedanst worden!

Na de lunch werden de mannen van de vrouwen gescheiden. De traditionele HAKA (dat enge dansje wat The All-Blacks doen voor een rugby wedstrijd, oja ik ga naar een wedstrijd van The All-Blacks tegen Australië trouwens hihi) werd aangeleerd aan de mannen en de vrouwen mochten aan de gang met de Poi. De Poi is een dans waarbij je, lullig gezegd, rondzwaait met een bal aan een draadje. Vroeger werd dit gebruikt om vijanden mee te doden en was de bal een steen, de dames dansten verleidelijk waardoor de vijand werd afgeleid en zodra je dichtbij genoeg was: BAM! Tegenwoordig wordt het vooral ceremonieel gebruikt en is het wel nog steeds de bedoeling dat de vrouwen de mannen verleiden met een beetje heupdraaien en lief lachen.

Och, we zijn alweer een tijdje bezig zonder te eten? PAUZE!!! Middag thee en koekjes, oja en sinaasappels en appels ;)

Als je hebt meegeteld hebben we in een paar uur nu 4 dingen geleerd en je raad het natuurlijk wel, dat blijft noooooit allemaal hangen. Daarbij kregen we tijdens de pauze te horen dat we om 6u een optreden moesten geven voor alle Whañau (dat is Maori voor: Familie), geen druk verder dus. Snel nog even de laatste dingen oefenen, nog even stokjes overgooien met mijn teamgenoot, dansjes oefenen, rondzwaaien met je balletje en dan is het ineens 6u....

Na de stokjes, het zingen en het dansen mochten de mannen plaatsnemen op de 'tribune' en wij dames zouden wel eens laten zien hoe je de Poi deed. Een paar laatste tips van onze instructrices en off we go!! Ik mocht een kleine introductie geven wat de Poi inhoudt en hoe het ontstaan is. Ook was ik de 'leider' die verschillende woorden roept waarop de rest reageerde, best wel cool eigenlijk. Helaas gingen we kansloos de fout in maar omdat de mannen zooooo enthousiast waren kregen we een herkansing. Even de dames op scherp zetten en de tweede keer, met een beetje hulp van de Maori dames, hebben we de Marae op stelten gezet. Tijd voor ons om plaats te nemen op de tribune en eens te kijken wat die mannen ervan maken, de HAKA. Ik moet mijn petje afnemen voor ze, erg overtuigend (zelfs zo overtuigend dat er ééntje knock-out ging) en voor schriele mannetjes was het zeer indrukwekkend.

Och, is het al zolaat?? PAUZE!!! Diner is klaar ;)

Een traditioneel bereidt Maori diner: een Hangi. Dit is een soort van grote oven in de grond waar al het eten in gaar wordt gestoomd. Alles tegelijk, vlees onderop, dan groenten en dan toetje, afdichten met jute zakken en grond en dan wachten. We konden dit proces zelf niet zien omdat het illegaal is om zo'n ding te maken binnen Auckland dus kwam het eten van 1.5u verderop. Ja, het was weer veel, heel veel, en verdomd lekker!! Iedereen at tot hij/zij niet meer kon en hing uitgeput achterover op een stoel: tevreden Maori gezichten alom natuurlijk.

De avond omvatte wederom 'free time' maar deze keer was de campus bar afgehuurd voor ons en konden we allemaal lekker uit ons dak gaan samen met onze Whañau. Leuk weetje trouwens: het is hier traditie om bierestafette te doen, een team van studenten tegen de organisatie, en waar ik dacht dat studenten toch wel zouden weten hoe het moest faalden ze kansloos en wonnen de Maori's keer op keer :( (aangezien mijn ouders dit ook lezen zal ik maar niet vertellen dat ik meegedaan heb en complimenten kreeg, de enige keer dat de Maori's ooit verloren hebben in de afgelopen jaren is overigens van Nederlandse meisjes)

De zondag was er wederom ontbijt... Eieren, bacon, toast, pudding, muesli, cornflakes, noem maar op, eten zo ver als je kunt kijken. Daarna werd er opgeruimd, gepoetst en was het tijd voor de uitzwaai ceremonie. Elk land moest een bedankje verzinnen in hun eigen taal, dit kan van alles zijn, van zingen en dansen tot poëzie of zoals de Nederlandse meisjes het doen: Spijkerpoepen!!! Zo kregen we van elk land iets leuks te horen en te zien en werden sommige mensen zelfs emotioneel. Tot slot kregen we allemaal een sieraad: Pikoura (google de betekenis daarvan maar lekker zelf :P).

Een paar leuke dingen over het weekend:
- Waar het voor mij heel normaal is om te helpen met de afwas of de schoonmaak was ik kennelijk de enige die er zo over dacht. Ik heb twee dagen enorm gelachen in de keuken met de Maori's en volgens hun heb ik een Maori hart omdat ik ongevraagd help. Kleine moeite, grote dankbaarheid. Inmiddels ben ik daardoor de trotse eigenaar van een 'Whañau 4 life' t-shirt :)
- De Maori cultuur is heel oprecht en behandelt nieuwe mensen na een Noho Marae als familie. Dit betekent dat je altijd voor elkaar klaarstaat, naar elkaars feestjes gaat wanneer je kunt en dat je altijd welkom bent. De Whañau van AUT is verspreidt over de hele wereld en bestaat uit internationale studenten en Maori, een echte multiculti familie dus die ervoor zorgen dat je hier altijd een tweede thuis hebt.

Dan nog even iets heel anders, het is inmiddels weer maandag hier en toen ik net mijn postvak opende toverde ik daar 2 kaartjes uit :D
Eentje van mijn ouders waarvan ik wist dat die onderweg was en een onverwachte van Ome Tom en Tante Rita. Super leuk dat jullie mij een kaart hebben gestuurd, zeker omdat jullie begrijpen hoe leuk het is om post vanuit Nederland te krijgen als je aan de andere kant van de wereld zit. Ik hoop dat het bezoek uit de VS leuk was en tot over een paar maanden.

Voor nu ben ik er weer klaar mee, het verhaal is iets langer geworden dan ik dacht maar ik heb nog zoveel meer enthousiaste verhalen over mijn weekend dat ik kan blijven schrijven :) Ik zal een aantal foto's toevoegen maar ik heb er op dit moment nog vrij weinig dus ik zal ze updaten zodra ik er meer heb.

Geniet van de zomer in Nederland allemaal!

Liefs uit zonnig Auckland (vergis je niet, nog steeds koud!)